Nagroda Wiecznego Pióra ustanowiona została w 2000 roku, podczas przygotowań do obchodów 10-lecia Stowarzyszenia Przedsiębiorców i Kupców Świdnickich. Specjalne wieczne pióra wyróżnić miały te osoby, których wkład w życie publiczne Polski był szczególnie ważny i znamienny.
To ci właśnie ludzie w różny sposób – poprzez działania w sferze gospodarki, polityki czy kultury zmieniali oblicze naszego kraju, dostosowywali go do nowej rzeczywistości, która obowiązywać zaczęła w 1989 roku.
To, czego dokonali, jest trwałe, nieodwracalne, ważne. Poprzez podejmowane działania mieli wpływ nie tylko na to, jak kształtowało się polskie życie gospodarcze, ale także na naszą narodową świadomość.
W gronie wyróżnionych Wiecznym Piórem 1990-2000 znaleźli się:
W gronie wyróżnionych Wiecznym Piórem 2001-2005 znaleźli się:
W gronie wyróżnionych Wiecznym Piórem 2006-2010 znaleźli się:
W gronie wyróżnionych Wiecznym Piórem 2015 – 2016 znaleźli się:
Leszek Balcerowicz
To postać uznana w świecie akademickim, gospodarczym i medialnym. Lista jego nagród i wyróżnień jest bardzo długa. Poniżej prezentujemy tylko najważniejsze.
W 1993 r. otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa francuskiego Uniwersytetu w Aix-en-Provence, w 1994 r. University of Sussex w Wielkiej Brytanii, w 1996 r. De Paul University of Chicago (USA), a w 1998 roku Uniwersytetu Szczecińskiego, Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, Dundee University oraz Staffordshire University w Wielkiej Brytanii. W 1999 r. został wyróżniony doktoratem Honoris Causa przez Uniwersytet Ekonomiczny w Bratysławie (Słowacja), w 2001 r. przez Uniwersytet Europejski Viadrina we Frankfurcie nad Odrą (Niemcy), w 2002 r. przez Uniwersytet del Pacifico w Limie (Peru) oraz Uniwersytet „Alexandru Ioan Cuza” w Jassach (Rumunia), w 2004 r. przez Uniwersytet im. Gerharda Mercatora w Duisburgu (Niemcy), a w 2006 r. przez Akademię Ekonomiczną im. Karola Adamieckiego w Katowicach.
W roku 1992 został, jako pierwszy przedstawiciel Europy Środkowo-Wschodniej, wyróżniony prestiżową nagrodą Ludwika Erharda. W październiku 1998 roku otrzymał nagrodę „Minister Finansów roku 1998” przyznaną przez brytyjski miesięcznik finansowy „Euromoney”, a w styczniu 1999 r. – nagrodę dla najwybitniejszego Europejczyka w 1998r. – „Transatlantic Leadership Award” przyznaną przez Instytut Europejski w Waszyngtonie. W 1999 r. otrzymał również Nagrodę Środkowoeuropejską (Central European Award) dla najlepszego ministra finansów 1998 r. W roku 2001 został wyróżniony, przyznawaną po raz pierwszy, Nagrodą Friedricha Augusta von Hayeka; w tym samym roku otrzymał nagrodę im. Carla Bertelsmanna za wybitne osiągnięcia w dziedzinie transformacji gospodarczej w Polsce, a w 2002 r. nagrodę Fundacji Fasela za zasługi dla społecznej gospodarki rynkowej. W styczniu 2004 r. prestiżowy brytyjski miesięcznik „The Banker” przyznał Leszkowi Balcerowiczowi tytuł bankiera roku w kategorii banków centralnych Europy; w październiku wyróżniony został nagrodą Emerging Markets Awards dla najlepszego prezesa banku centralnego w Europie Środkowowschodniej.
Wreszcie 11 listopada 2005 r. Prezydent RP, Aleksander Kwaśniewski (sic!), odznaczył Leszka Balcerowicza najwyższym polskim odznaczeniem państwowym – Orderem Orła Białego. Pod koniec roku 2007 prof. Balcerowicz został prezesem powstałej z jego inicjatywy Fundacji Forum Obywatelskiego Rozwoju.
* * *
Marek Borowski
Polityk, ekonomista, poseł kilku kadencji, związany konsekwentnie od lat z partiami lewicowymi, były Wicemarszałek i Marszałek Sejmu. Marek Borowski od urodzenia związany jest z Warszawą.
Ukończył Liceum Ogólnokształcące nr XIV im. Klementa Gottwalda. Ukończył wydział handlu zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki – specjalizacja: międzynarodowe stosunki gospodarcze. Działał w Związku Młodzieży Socjalistycznej, Zrzeszeniu Studentów Polskich i Akademickim Związku Sportowym. W latach 1967-68 był prezesem Akademickiego Związku Sportowego na SGPiS oraz kapitanem uczelnianej reprezentacji siatkówki. W marcu 1968 r. organizował protesty studentów przeciwko policyjnym metodom ówczesnej władzy, w wyniku czego został usunięty z PZPR i ukarany na uczelni naganą z ostrzeżeniem. Równocześnie odmówiono mu kontynuowania kariery naukowej na SGPiS oraz zastosowano sankcje w postaci zakazu pracy w handlu zagranicznym i wyjazdów zagranicę.
W tej sytuacji po ukończeniu studiów w 1968 r. zatrudnił się w Domach Towarowych „Centrum”, gdzie zaczynał pracę od zwykłego sprzedawcy w Domu Towarowym „Junior”, a skończył w 1982 r. jako główny specjalista ds. ekonomicznych. Pracował potem między innymi w Ministerstwie Rynku Wewnętrznego jako zastępca, a później dyrektor departamentu ekonomicznego reprezentował resort m.in. w pracach nad reformą ekonomiczną prowadzonych najpierw przez prof. Władysława Bakę, a później prof. Zdzisława Sadowskiego. Od października 1989 r. do lipca 1991 r. wiceminister rynku wewnętrznego w rządach Tadeusza Mazowieckiego i Jana Krzysztofa Bieleckiego, nadzorujący m.in. prywatyzację handlu i turystykę. W tym okresie współpracował we wdrażaniu reformy gospodarczej z zespołem wicepremiera Leszka Balcerowicza.
Po raz pierwszy posłem został w 1991 roku. W czasie drugiej swojej kadencji w okresie X 1993 – II 1994 był Wiceprezesem Rady Ministrów, ministrem finansów w rządzie Waldemara Pawlaka, a w latach 1995 – 1996 szefem Urzędu Rady Ministrów w rządzie Józefa Oleksego. W okresie II 1996 – X 2001 – Wicemarszałek Sejmu, a od X 2001 do IV 2004 – Marszałek Sejmu IV kadencji.
1967 – 1968 oraz 1975 – 1990 – członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, bez funkcji. W 1989 r. wstąpił do tzw. Ruchu 8 Lipca (reformatorskiej grupy w PZPR). 1990 – 2004 członek – założyciel Socjaldemokracji RP (SdRP), a po jej rozwiązaniu w 1999 r. – członek SLD. Od 26 marca 2004 członek – założyciel Socjaldemokracji Polskiej (SDPL) – nowej partii polskiej lewicy. W 2005 r. startował w wyborach prezydenckich uzyskując poparcie ponad 1,5 mln (10,33 proc.) głosujących.
Jego hobby to Łamigłówki logiczne, bowling, gry towarzyskie, muzyka poważna i niepoważna, twórczość Stanisława Lema.
* * *
Ernest Skalski
Polski dziennikarz i publicysta, z wykształcenia jest historykiem. Był jednym z twórców „Gazety Wyborczej”, a zarazem jej wieloletnim zastępcą redaktora naczelnego i głównym komentatorem.
Pracę dziennikarską rozpoczął w 1958 roku na łamach czasopisma „Życie Gospodarcze”. Pracował również w „Kulturze” warszawskiej i „Polityce”. Z tego ostatniego tytułu odszedł w 1981 roku wraz z grupą innych dziennikarzy. Zasilił wtedy zespół „Tygodnika Solidarność”.
Jeden z „ojców” „Gazety Wyborczej”, bliski współpracownik Adama Michnika, zastępca redaktora naczelnego w latach 1989-2005. W latach 2005-2006 komentator „Rzeczpospolitej”. Obecnie niezależny publicysta, jego teksty ukazują się m.in. w miesięczniku „Press”. Był bliskim przyjacielem Ryszarda Kapuścińskiego.
* * *
Andrzej Szczypiorski
Jeden z najwybitniejszych polskich pisarzy powojennych, publicysta, który nie bał się trudnych, kontrowersyjnych tematów. Urodził się 3 lutego 1924 w Warszawie, tam też zmarł 16 maja 2000.
Wiele jego książek powstało w oparciu o własne przeżycia i doświadczenia. W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Ludowej. Uczestniczył w powstaniu warszawskim, po kapitulacji więzień obozu w Sachsenhausen. Dorastał w rodzinie ukształtowanej przez mieszczańsko-naukowe otoczenie. Jako 15-latek obserwował jak Niemcy zajęli jego ojczyznę. W tym czasie studiował na tajnym uniwersytecie, który był współorganizowany przez jego ojca Adama, socjalistycznego historyka i matematyka. W 1944 wziął udział w powstaniu warszawskim, został aresztowany i osadzony w KZ Sachsenhausen, gdzie przebywał do 1945.
W latach 1946-1947 studiował na Wydziale Konsularno-Dyplomatycznym Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. W latach 1948-1951 pracował jako redaktor dziennika Życie Warszawy, w okresie 1951-1956 jako kierownik literacki Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego w Katowicach. W latach 1956-1958 był radcą ambasady PRL w Danii, 1958-1964 redaktorem Polskiego Radia w Warszawie, 1965-1975 tygodnika Polityka, 1971-1975 miesięcznika Odra we Wrocławiu.
Był m.in. laureatem nagrody ZAiKS-u (1963; za twórczość radiową), Nagrody Polskiego PEN-Clubu (1972), austriackiej nagrody państwowej w dziedzinie literatury europejskiej za całokształt twórczości (1988), Nagrody im. Herdera (1994), nagrody „Złotego Pióra” (1998; za zasługi w zbliżaniu narodów niemieckiego i polskiego).
Został również odznaczony przez krakowski dwumiesięcznik „Arka” laurem „Amnezji 45-lecia” oraz nagrodą „Intelektualnego Knota Sezonu”. Szczypiorski odrzekł na to, że nie dziwi się, gdyż jego książek nie rozumie i nienawidzi „polski Ciemnogród”.
Polska Fundacja Dzieci i Młodzieży, której był przewodniczącym, przyznaje od 2000 roku, dla uczczenia jego pamięci, Nagrodę im. Andrzeja Szczypiorskiego. Pierwszy raz nagroda została przyznana Marzenie Łotys, przewodniczącej Stowarzyszenia Edukacja Inaczej. Jego najsłynniejsze powieści i zbiory opowiadań to: „Podróż do krańca doliny”, „Msza za miasto Arras”, „Z notatnika stanu wojennego”, „Początek”, „Amerykańska whiskey i inne opowiadania”, „Noc, dzień i noc”, „Autoportret z kobietą”, „Gra z ogniem”.
* * *
Edward Szywała
Współwłaściciel i prezes P.W. „GALESS” sp. jawna i „GALESS” sp. z o.o.;Na koncie Grupy Galess są między innymi: Nagroda Fair Play za lata 2002 i 2003, Dolnośląski Klucz Sukcesu w 2004 roku, Dolnośląski Certyfikat Gospodarczy w 2003 i 2004 roku.
Edward Szywała ma wykształcenie wyższe, jest absolwentem Uniwersytetu Wrocławskiego, magister chemii. Ukończył studia podyplomowe na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego, studia podyplomowe menedżerskie na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu.
Jest inicjatorem między innymi powołania do życia Stowarzyszenia Przedsiębiorców i Kupców Świdnickich, Regionalnej Izby Gospodarczej, Sudeckiej Izby Przemysłowo-Handlowej, Polsko-Czeskiej Izby Przemysłowo-Handlowej, Klubu Rotary Świdnica-Wałbrzych. Od 1996 – honorowy prezes Stowarzyszenia Przedsiębiorców i Kupców Świdnickich. Członek Dolnośląskiej Rady Nauki i Przedsiębiorczości. Ma na swoim koncie liczne nagrody i wyróżnienia: 1998 – laureat Złotej Odznaki Krajowej Izby Gospodarczej za działalność na rzecz rozwoju samorządu gospodarczego, 2000 – laureat nagrody „Wiecznego Pióra 1990-2000” Kapituły SPiKŚ, 2002 – laureat plebiscytu Polskiego Radia Wrocław „Dolnośląski Przedsiębiorca roku 2002”, 2002 – nagroda Rotary International „Paul Harris Fellow” – jedna z najważniejszych nagród rotariańskich.
Na wniosek Krajowej Izby Gospodarczej odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Zasługi za działania na rzecz rozwoju gospodarczego kraju.
* * *
Jan Lityński
W 1990 roku to właśnie Jan Lityński, poseł Ziemi Wałbrzyskiej, został pierwszym członkiem honorowym Stowarzyszenia Przedsiębiorców i Kupców Świdnickich. Po latach działalności Stowarzyszenia, Kapituła Nagrody Wiecznego Pióra ma zaszczyt wyróżnić w ten szczególny sposób.
Wieczne Pióra przyznajemy w swojej historii po raz drugi. Ich laureaci to osoby, które już wpisały się w najnowszą historię naszego państwa – profesor Leszek Balcerowicz, Andrzej Szczypiorski czy profesor Bronisław Geremek. Jan Lityński historię tę współtworzy od blisko czterdziestu już lat, gdy po raz pierwszy, nie bojąc się konsekwencji, odważył się stanąć po stronie Prawdy.
Nagrodę przyznano mu za konsekwentną walkę o wolną, demokratyczną Polskę, za wytrwałą pracę w polskim Parlamencie, za propagowanie Polski Obywatelskiej, w której każdy człowiek ma prawo i obowiązek wpływać, w oparciu o zasady demokracji, na losy swoje i innych. Działacz opozycyjny, współzałożyciel KOR-u, redaktor prasy konspiracyjnej, pomagał tworzyć struktury „Solidarności” w województwie wałbrzyskim. Później, w wolnej już Polsce, wiele lat obecny był w polskim Sejmie. Do dziś aktywny jest w życiu publicznym, z odwagą głosi swoje poglądy.
Za wszystkie jego osiągnięcia Stowarzyszenie miało zaszczyt nagrodzić go Nagrodą Wiecznego Pióra 1990-2005.
* * *
Jan Miodek
Wybitny językoznawca, popularyzator języka polskiego; profesor i dyrektor Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego; członek Komitetu Językoznawstwa Polskiej Akademii Nauk oraz Rady Języka Polskiego, przed laty uczestniczył między innymi w świdnickim Święcie Słowa. Nazwisko profesora Jana Miodka znane jest niemal w każdym polskim domu. Jest autorytetem dla swoich studentów, a także dla nas wszystkich, poszukujących czasem prawidłowych rozwiązań w niełatwej ojczystej gramatyce.
Jan Miodek został laureatem Nagrody Wiecznego Pióra 1990-2005. Nagrodę profesor Miodek otrzymał między innymi za konsekwentne trwanie na straży poprawności języka polskiego, za popularyzację jego zasad, za wieloletnie badania nad staropolszczyzną i arcyciekawe metody popularyzacji wyników tych badań wśród Polaków.
Można śmiało powiedzieć, że Jan Miodek nie tylko uczy nas, jak używać języka poprawnie, ale uczy nas także, jak ten języka szanować i kochać. Za to jesteśmy mu niezmiernie wdzięczni.
* * *
Bronisław Geremek
Urodził się 6 marca 1932 w Warszawie jako Benjamin Lewertow, zmarł 13 lipca 2008 w Lubieniu. Od 18 grudnia 2000 do 14 października 2001 przewodniczący Unii Wolności, minister spraw zagranicznych w latach 1997-2000, w latach 1989-2001 poseł na Sejm X, I, II i III kadencji, od 2004 do śmierci poseł do Parlamentu Europejskiego.
Historyk, kulturoznawca, publicysta – z jednej strony. Polityk, dawny opozycjonista, doradca „Solidarności”, współzałożyciel Unii Demokratycznej, później Unii Wolności, jeden z liderów tej partii – to drugie oblicze profesora Bronisława Geremka. Jego bogaty życiorys – zaczynając od działalności naukowej i publicystycznej, kończąc na działalności publicznej, co oznaczało między innymi wieloletnią pracę w polskim Parlamencie – wystarczyłby na obdzielenie kilku osób.
Jednak nie tylko za konsekwentną pracę na rzecz III Rzeczpospolitej wyróżniliśmy prof. Bronisława Geremka nagrodą Wiecznego Pióra. Jeśli w najnowszej historii nie tylko Polski, ale i Europy, wskazać postacie, które już dziś zasłużyły sobie na obecność w podręcznikach, to jedną z takich postaci jest właśnie profesor Geremek. Od kilkudziesięciu lat walczy o Polskę wolną, Polskę obywatelską, Polskę prawą. Nigdy nie sprzeniewierzył swoich ideałów, zawsze – niezależnie od konsekwencji – wierny jest swoim ideom i poglądom.
Był jednym z orędowników naszej obecności w strukturach Zjednoczonej Europy, a za te właśnie działania dziś ceniony jest także w Unii Europejskiej. Najpierw jako członek Konwentu Seniorów, dziś jako eurodeputowany, czyni starania, by narody naszego kontynentu żyły w pokoju.
Na długo w pamięci naszej zostaną jego słowa z pierwszego przemówienia w Parlamencie Europejskim: „Przychodzę z marzeniem o Europie, o Europie solidarnej i sprawiedliwej”.
Za konsekwencję w spełnianiu marzeń Polaków, za wierność ideałom, za wieloletnią i uwieńczoną sukcesem walkę o demokrację, za prawość w każdym działaniu, chcieliśmy w sposób szczególny wyróżnić profesora Bronisława Geremka.
* * *
Andrzej Arendarski
Doktor nauk humanistycznych, współzałożyciel i prezes Krajowej Izby Gospodarczej od chwili jej powstania. Pod jego kierownictwem KIG zdobyła powszechny autorytet i stała się autentycznym reprezentantem środowisk gospodarczych zrzeszając ponad 150 organizacji, a poprzez nie kilkaset tysięcy firm.
Były Minister Współpracy Gospodarczej z Zagranicą w rządzie Hanny Suchockiej. A także poseł na Sejm RP. W latach osiemdziesiątych działał strukturach demokratycznej opozycji.
Ekspert ekonomiczny i działacz gospodarczy. Członek wielu organizacji i stowarzyszeń krajowych i zagranicznych, których celem jest wspieranie rozwoju gospodarczego. Wykładowca uniwersytecki i autor licznych publikacji naukowych. Teorię potrafi łączyć z praktyką. Cieszy się szacunkiem wielu osobistości życia ekonomicznego i politycznego, zarówno w kraju jak i za granicą. Przewodniczący Polsko-Amerykańskiej Fundacji Doradztwa dla Małych Przedsiębiorstw, Komitetowi Polskiej Nagrody Jakości. W 2008 r. objął stanowisko Wiceprezesa EUROCHAMBRES – Stowarzyszenia Europejskich Izb Przemysłowo-Handlowych z siedzibą w Brukseli, czym umocnił pozycję polskich przedsiębiorców na arenie międzynarodowej.
Oznaczony m. in. Krzyżem Komandorskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a także Orderem Uśmiechu.
Promując nowe zasady prowadzenia działalności gospodarczej w naszym kraju, dbał o rozwiązania prawne przyjazne przedsiębiorcom. Głosi ideę, iż środowiskom gospodarczym łatwiej jest występować wspólnie, bo tylko wtedy głos przedsiębiorców będzie mocno i wyraźnie słyszalny. Dowodem na zaufanie, jakim darzą Andrzeja Arendarskiego ci, którzy budują nową rzeczywistość gospodarczą, jest to, iż z krótką przerwą niemal 20 lat szefuje Krajowej Izbie Gospodarczej. Za te dokonania chcieliśmy wyróżnić tę postać nagrodą Wiecznego Pióra.
* * *
Ryszard Kalisz
Prawnik, polityk, poseł, były minister spraw wewnętrznych i administracji, jeden z liderów polskiej lewicy.
W 1980 roku ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, odbył aplikację sądową, a następnie adwokacką. Przebywał także na stażu w Zurychu. Od 1987 praktykował jako adwokat.
Od 1993 do 1996 był zastępcą przewodniczącego Trybunału Stanu, następnie przedstawicielem prezydenta w Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego. W latach 1997–2000 pełnił funkcję sekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP, od 1998 do 2000 był p.o. szefa Kancelarii. Od 2000 zasiadał w Radzie Bezpieczeństwa Narodowego. Konsekwentna obrona jakości polskiego prawa, promowanie dobrych aktów prawnych, wielki wkład, jaki wniósł w tworzenie ustaw w ostatnim dwudziestoleciu, a szczególnie za pracę w przygotowaniu obowiązującej dziś Konstytucji RP, dostosowując ją do wymogów współczesności – za te między innymi zasługi wyróżniliśmy Ryszarda Kalisza Wiecznym Piórem.
Nasz szacunek budzi wiedza, rozsądny głos w debatach politycznych, a także styl uprawiania polityki. Nawet w najostrzejszych sporach nie przekracza granic dobrego smaku, etycznie i godnie wypełniając poselski mandat. To dokonania warte Wiecznego Pióra.
* * *
Mirosław Sośnicki
Działacz opozycyjny, dziennikarz, redaktor prasy opozycyjnej, były poseł, pisarz.
Po ukończeniu liceum ogólnokształcącego w Świdnicy w latach 70. zajmował się fotografią. W 1980 związał się z „Solidarnością”, współtworzył tygodnik „Niezależne Słowo”, wydawany w województwie wałbrzyskim. W stanie wojennym został internowany na okres od 13 grudnia 1981 do 25 marca 1982. Po zwolnieniu publikował w prasie niezależnej. W latach 80-tych w podziemiu wydał sztukę „Umieralnia nr 8”, napisał też powieść „Podejrzany, porucznik, śmierć” oraz kilka sztuk teatralnych.
W 1989 stanął na czele Komitetu Obywatelskiego w regionie wałbrzyskim. Wydawał „Niezależne Słowo”, później „Kuriera Wałbrzyskiego”. Z list Kongresu Liberalno-Demokratycznego został wybrany posłem na Sejm I kadencji. Po zakończeniu działalności poselskiej zajął się działalnością gospodarczą i organizacją turniejów szachowych w Polanicy Zdroju i Świdnicy oraz ponownie działalnością pisarską, wydając w 2004 i 2005 powieści „Wzgórze Pana Boga” i „Astrachowka”, w 2009 roku Miłość tylko miłość, a w 2011 roku „Modżiburki dwa”.
Konsekwentna walka o wolność słowa, prowadzona z narażeniem własnej wolności jeszcze w czasach komunizmu, działalność publicystyczna w odradzającej się wolnej Polsce, uprawiana na łamach prasy, twórczość literacka, z których płynie dla nas głęboka moralna nauka – to powody przyznania nagrody Wiecznego Pióra.
* * *
Tadeusz Syryjczyk
Ekonomista, polityk, działacz gospodarczy, były poseł i minister w rządach Tadeusza Mazowieckiego i Jerzego Buzka.
W Krakowie ukończył szkołę podstawową i średnią oraz został magistrem elektrotechniki na Wydziale Elektrotechniki, Automatyki i Elektroniki Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w 1971. Stopień naukowy doktora nauk technicznych w zakresie informatyki uzyskał w 1977.
W 1980 znalazł się wśród założycieli NSZZ „Solidarność” w Krakowie i na AGH, w 1981 zasiadał w prezydium regionu małopolskiego związku. W stanie wojennym został internowany na okres od 13 grudnia 1981 do 23 lipca 1982. W 1987 był współzałożycielem, a w 1990 objął funkcję prezesa Krakowskiego Towarzystwa Przemysłowego. Po zakończeniu działalności poselskiej pełnił funkcję dyrektora w Europejskim Banku Odbudowy i Rozwoju w Londynie (jako przedstawiciel Polski w Radzie Dyrektorów). Stanowisko to zajmował do 2007roku. W tym samym roku został ekspertem w Zespole Doradców Gospodarczych TOR, a także konsultantem i doradcą w samodzielnej firmie doradczej. Członek Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa oraz rady nadzorczej ComArch S.A. Należy do Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego i Polskiego Towarzystwa Informatycznego. Żonaty (żona Barbara).
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Tadeusza Syryjczyka postrzegamy jako jednego z najznamienitszych mentorów w sferze gospodarki. Pozostaje nam wyrazić radość, że przez niemal 20 ostatnich lat pozostawał w kontakcie z naszym Stowarzyszeniem, uczestnicząc w arcyciekawych debatach i dyskusjach. Jest jednym z naszych pierwszych Członków Honorowych. Mając nadzieję, że jeszcze wielokrotnie będziemy mogli odwoływać się do doświadczenia i szerokiej wiedzy, doceniając Jego pracę dla Polski – przyznaliśmy Tadeuszowi Syryjczykowi nagrodę Wiecznego Pióra.
* * *
Wojciech Witkiewicz
Jego nieocenione zasługi dla chirurgii, angiochirurgii i transplantologa odbiły się szerokim echem na arenie ogólnokrajowej. Połączenie kmpetencji i eksperckiej wiedzy pozwoliło także na znaczącą poprawę kondycji służby zdrowia. Jako dyrektor Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego we Wrocławiu – Ośrodka Badawczo-Rozwojowego, twórca i ordynator Oddziału Chirurgii Ogólnej, Naczyniowej, Transplantacyjnej, Onkologicznej i Chemioterapii miał realny wpływ na wypracowywanie rozwiązań istotnych i pożytecznych. Gratulujemy wybitnych zdolności menadżerskich, które z zarządzanej placówki pozwoliły uczynić wiodący szpital, wyróżniający się w rankingach ogólnopolskich.
Dał się poznać jako miłośnik innowacji , a jego działania okazały się motorem do przełomowych modernizacji. To z jego udziałem odbywały się najbardziej nowatorskie zabiegi w kraju. Przykład wizjonerskiej koncepcji to innowacyjny robot chirurgiczny da Vinci z zastosowaniem którego Wojciech Witkiewicz poprowadził pierwszą w Polsce operację pobrania nerki do przeszczepu od żywego dawcy.
Niezaprzeczalny medyczny geniusz idzie w parze z wielkim sercem lekarza, dla którego najważniejszy jest pacjent. Który twierdzi, że lekarz ma dawać nadzieję, ponieważ 50% sukcesu wyleczenia to bezwzględna wiara chorego w to, że wyzdrowieje. Wyrazem ogromnego szacunku dla chorych jest wypowiedziane zdanie, że zawsze należy znaleźć coś, co życie uratuje, a jeśli nie, to chociaż zmniejszy cierpienia fizyczne i wpłynie na psychiczny komfort.
To, że mogliśmy nagrodzić Wojciecha Witkiewicza szczególnym wyróżnieniem, jest dla nas zaszczytem. Dzięki konsekwentnym krokom na zawodowej drodze oraz społecznej odwadze osiągnął on pozycję jednego z najbardziej wyrazistych reprezentantów polskiej służby zdrowia. Poprzez nagrodę Wiecznego Pióra z radością włączamy Wojciecha Witkiewicza do grona osób, które przyczyniły się do budowania wolności obywatelskiej i demokratycznej oraz stały się znakomitymi ambasadorami.
* * *
Jerzy Stępień
Długoletni, aktywny i represjonowany działacz opozycji demokratycznej. Zasłużony prawnik , członek Trybunału Konstytucyjnego w latach 1999 – 2008 i Prezes Trybunału Konstytucyjnego w latach 2006–2008. Specjalista z dziedziny samorządu terytorialnego, współautor reform administracji publicznej w latach dziewięćdziesiątych i współzałożyciel Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej, a ponadto ceniony nauczyciel akademicki, inspirator nowych kierunków kształcenia, jak program pierwszych w Polsce studiów Master in Public Administration oraz autor licznych publikacji dotyczących konstytucjonalizmu, administracji publicznej i historii.
Jego ogromne zasługi dla polskiego sądownictwa nie sposób podważyć. Imponująca ścieżka kariery, rozpoczynająca się od Sądu Powiatowego w Kielcach, prowadząca przez Sąd Rejonowy, swoje zwieńczenie miała w Trybunale Konstytucyjnym – najpierw na stanowisku sędziego, później prezesa tej szacownej instytucji. Jej uzupełnieniem stała się szeroko zakrojona działalność społeczna w niezwykle newralgicznym okresie dla naszego kraju– stanie wojennym. Nie zapominamy, że za każdym ważnym historycznym wydarzeniem stoją konkretni ludzie. Poprzez nagrodę Wiecznego Pióra dziękujemy za odwagę oraz nieustępliwość w kreowaniu nowego systemu w sposób efektywny i rzeczywisty. Poprzez działalność w szeregach „Solidarności”, w podziemiu oraz uczestnictwo w obradach Okrągłego Stołu, Jerzy Stępień już na zawsze zapisał się w historii jako budowniczy nowej Polski. Do wspaniałych osiągnięć zaliczyć można również działalność polityczną w Senacie Rzeczypospolitej Polskiej czy też jako wiceministra spraw wewnętrznych i administracji, która doprowadziła do wypracowania rozwiązań potrzebnych i pożytecznych. Odważne decyzje, konsekwencja i niepopularne poglądy, sprawiają, że do tej pory Jerzy Stępień jest surowym sędzią polskiego prawa samorządowego, cenionym nie tylko przez środowisko prawnicze, ale przez wszystkich, którym na sercu leży polskie życie gospodarcze oraz narodowa świadomość.
