25 września 2010 roku, podczas uroczystej Gali z okazji 20-lecia Stowarzyszenia Przedsiębiorców i Kupców Świdnickich wiele mówiono o jakości społeczeństwa obywatelskiego w Świdnicy.
Pierwsze Diamenty, szklane statuetki autorstwa wrocławskiej artystki Anny Domańskiej, przyznano sześciu osobom, a tym Adamowi Michnikowi.
Adam Michnik mówił o tym, jak podczas przemian przed 20 laty próbowano zrobić z zupy rybnej, jaką była Polska, na powrót akwarium, i wspominał. – Jest wiele osób, których dziś wśród nas już nie ma, a które miały gigantyczny wpływ na to, że naród polski zawalczył o wolność – mówił wymieniając papieża Jana Pawła II, Jacka Kuronia czy Bronisława Geremka… – Prawdziwym bohaterem tych przemian jest bohater zbiorowy, który nazywa się „Świdniczanie” – mówił redaktor naczelny „Gazety Wyborczej”. – Są tutaj ludzie ludzie, którzy budują społeczeństwo obywatelskie.
Laudacja kapituły SPiKS:
8 maja 1989 roku – pod kioskami „Ruchu” ustawiają się jak zwykle kolejki po reglamentowaną w tamtych czasach, nie zawsze dostępna codzienną prasę. Tym razem są one dłuższe – w punktach sprzedaży pojawia się pierwsza legalna gazeta opozycyjna – „Gazeta Wyborcza”. Szarawy papier, czerwony, charakterystyczny napis „Solidarność” i szokująco odważne jak na ówczesne czasy teksty – tak wyglądała wówczas gazeta, która bardzo szybko przerodzić się miała w najbardziej popularny polski dziennik.
Współtwórcą i jak do tej pory jedynym redaktorem naczelnym „Gazety Wyborczej” został Adam Michnik – człowiek, który za dążenie do wolności zapłacił w latach 80 jedną z wyższych cen. Kilka lat spędzonych w więzieniach, w tym część jako wyrok po pokazowym procesie politycznym w Gdańsku w roku 1985, gdy na ławie oskarżonych zasiadł z Władysławem Frasyniukiem i Bogdanem Lisem, nie złamały go. Przeciwnie – umocnił się w swoich poglądach.
Zacinający się głos, niebieski sweter i niewygodne poglądy – to cechy charakterystyczne Adama Michnika w latach 90. Nie zawsze głośno wypowiadane słowa były wygodne dla polskich polityków. Ale niezależność to znak rozpoznawczy Michnika i kierowanej przez niego „Gazety”.
Liberalizm, konieczność głębokich reform gospodarczych, poszanowanie zasad demokracji – te poglądy głosił Michnik – redaktor, Michnik – polityk, Michnik – człowiek. Z czynnej polityki wycofał się dość szybko, poświęcając się pracy w rozrastającym się z roku na rok medialnym koncernie.
W momencie ogłaszania członkostwa Polski w Unii Europejskiej stał obok prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego. Niektórzy zarzucili mu zdradę. Inni uznali, że to wyraz przebaczenia, symbol ostatecznej zgody z liberalnym środowiskiem postkomunistów. Jedno jest pewne – Michnik nie boi się i nigdy się nie bał pokazywać swoich przekonań, choćby nie były one wygodne i „po myśli”.
Kilka lat temu Adam Michnik ujawnił kulisy „afery Rywina”, co pozwoliło na zdekonspirowanie grupy polityków, próbujących wykorzystać wpływy władzy dla partykularnych interesów grup biznesowych. Wywołał tym prawdziwą burzę w świecie polityki i mediów, a Polacy po raz pierwszy z napięciem obserwowali na żywo przesłuchania sejmowej komisji śledczej.
Publicznie głos zabiera coraz rzadziej, ale zawsze jest głos mocno słyszalny. Należy niewątpliwie do tych osób, które w ostatnich dwóch dekadach miały największy wpływ na kształtowanie się naszej świadomości obywatelskiej, na rozbudzaniu odpowiedzialności za losy naszego kraju.
Za tę okazywaną od lat bezkompromisowość, za odwagę w głoszeniu poglądów, za pokazanie nam wszystkim, że warto wyciągać rękę do zgody nawet w stronę tych, od których zaznaliśmy tyle krzywd, za olbrzymie zaangażowanie w kształtowaniu świadomości obywatelskiej Polaków, przyznajemy Adamowi Michnikowi nagrodę Diament Wolności.
