Od ostatniej środy o Bożence mówimy w czasie przeszłym… Odeszła 30 kwietnia. To wciąż niewiarygodne. 2 maja pożegnaliśmy ją podczas tej ostatniej wspólnej wędrówki.
Rzadko spotkać można ludzi takich jak ona – przeżywała każdy swój dzień z uśmiechem i optymizmem, znajdywała dobre słowo i otuchę dla innych, nie skarżyła się nawet wtedy, gdy choroba tak bardzo jej dokuczała. Słaba, cierpiąca, podtrzymywała na duchu innych, mówiąc „nie poddam się”. A jednak nie udało się…
Mówią, że wybrańcy Bogów umierają młodo… Energiczna, uwielbiająca ruch, taniec, działanie – taką ją zapamiętamy. Wnosiła światło i radość w życie innych. O Marianie często mówiła „Marianek” – z czułością i ciepłem. Będziemy pamiętać ją z górskich szlaków, z kąpieli w zimnym potoku, z długich, wieczornych biesiad. Będziemy pamiętać, jak z entuzjazmem opowiadała o ukochanej wnuczce Natalce, której zdjęcia zawsze miała przy sobie. Będziemy ją pamiętać wirującą w tańcu – to była jej pasja. Nie raz okrzyknięta została Królową Balu.
Wierzymy, że tam, gdzie jest teraz, lekka już i szczęśliwa, bez bólu i cierpienia, może znów zatańczyć… To jest nasza nadzieja.
Bożena Sworobowicz 1955-2008
