Historyk, kulturoznawca, publicysta – z jednej strony. Polityk, dawny opozycjonista, doradca „Solidarności”, współzałożyciel Unii Demokratycznej, później Unii Wolności, jeden z liderów tej partii – to drugie oblicze profesora Bronisława Geremka. Jego bogaty życiorys – zaczynając od działalności naukowej i publicystycznej, kończąc na działalności publicznej, co oznaczało między innymi wieloletnią pracę w polskim Parlamencie – wystarczyłby na obdzielenie kilku osób.
Jednak nie tylko za konsekwentną pracę na rzecz III Rzeczpospolitej wyróżniono prof. Bronisława Geremka nagrodą Wiecznego Pióra 1990-2005. Jeśli w najnowszej historii nie tylko Polski, ale i Europy, wskazać postacie, które już dziś zasłużyły sobie na obecność w podręcznikach, to jedną z takich postaci jest właśnie profesor Geremek. Od kilkudziesięciu lat walczy o Polskę wolną, Polskę obywatelską, Polskę prawą. Nigdy nie sprzeniewierzył swoich ideałów, zawsze – niezależnie od konsekwencji – wierny jest swoim ideom i poglądom.
Był jednym z orędowników naszej obecności w strukturach Zjednoczonej Europy, a za te właśnie działania dziś ceniony jest także w Unii Europejskiej. Najpierw jako członek Konwentu Seniorów, dziś jako eurodeputowany, czyni starania, by narody naszego kontynentu żyły w pokoju.
Na długo w pamięci naszej zostaną jego słowa z pierwszego przemówienia w Parlamencie Europejskim: „Przychodzę z marzeniem o Europie, o Europie solidarnej i sprawiedliwej”.
„Za konsekwencję w spełnianiu marzeń Polaków, za wierność ideałom, za wieloletnią i uwieńczoną sukcesem walkę o demokrację, za prawość w każdym działaniu, chcemy w sposób szczególny wyróżnić profesora Bronisława Geremka.
Niech Wieczne Pióro 1990-2005, przyznane w roku 15-lecia Stowarzyszenia Przedsiębiorców i Kupców Świdnickich, będzie potwierdzeniem naszego ogromnego szacunku dla wszelkich dokonań Szanownego Laureata” – napisano w laudacji, uzasadniającej wybór prof. Bronisława Geremka.
Bronisław Geremek urodził się 6 marca 1932 roku w Warszawie. W 1954 roku ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1956-58 odbył studia podyplomowe w Ecole Pratique des Hautes Etudes w Paryżu. W 1960 r. uzyskał doktorat, a w 1972 r. habilitację w Polskiej Akademii Nauk. W 1989 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym.
Jest uczniem wybitnych historyków: Profesorów Mariana Małowista, Maurice Lombarda i Fernanda Braudela. Główną domeną działalności naukowej prof. Bronisława Geremka stały się badania nad historią kultury i społeczeństwa wieków średnich. Na jego dorobek naukowy i akademicki składają się bardzo liczne artykuły, wykłady i odczyty, oraz 10 książek przetłumaczonych na 10 języków.
Rozprawa doktorska prof. Geremka z 1960 r. poświęcona rynkowi pracy w średniowiecznym rzemiośle paryskim, oraz habilitacja z 1972 r, na temat grup marginesu społecznego w średniowiecznym Paryżu, stały się książkami, które wytyczyły nowe kierunki badań w europejskiej i światowej refleksji historycznej, przynosząc mu wielkie uznanie w świecie humanistyki oraz międzynarodową sławę. Ich autor stał się intelektualnym guru europejskiej humanistyki, a jego prace dotyczące marginesu społecznego, stosunku do mniejszości czy średniowiecznych korzeni europejskiej tożsamości weszły na stałe do dorobku myśli nt. przeszłości i współczesności naszego kontynentu.
Prawie całe życie prof. Bronisława Geremka jako naukowca i badacza było związane z Instytutem Historii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, gdzie pracował w latach 1955-85. W latach 1960-65 był wykładowcą na Sorbonie w Paryżu i kierownikiem tamtejszego Centrum Kultury Polskiej. Międzynarodowe uznanie dla osiągnięć naukowych prof. B. Geremka znalazło swój wyraz w uhonorowaniu go 11 doktoratami honoris causa, nadanymi mu m.in. przez uniwersytety w Boloni, Utrechcie, Paryżu (Sorbona) i Nowym Jorku (Columbia). W 1992 roku został mianowany profesorem wizytującym w College de France. Jest ponad to członkiem Academia Europea, Pen Clubu, Societe Eurpoeenne de Culture, oraz licznych towarzystw i stowarzyszeń.
Jako działacz polityczny prof. Bronisław Geremek jest jednym z architektów fundamentalnych zmian politycznych w Polsce i w Europie Środkowej, który położył olbrzymie zasługi dla pokojowego wcielenia w życie przemian demokratycznych i zasad społeczeństwa obywatelskiego.
W latach 1950-68 był członkiem rządzącej PZPR, z której wystąpił na znak protestu przeciwko inwazji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację. W latach siedemdziesiątych prof. Geremek zalicza się już do czołowych postaci polskiej opozycji demokratycznej. W latach 1978-81 był współzałożycielem i wykładowcą Towarzystwa Kursów Naukowych; inicjatywy, której celem było przywrócenie prawdy w nauczaniu współczesnej historii Polski i odrzucenie komunistycznej cenzury. Współpracownik KOR.
W sierpniu 1980 r. prof. Geremek związał się z ruchem społecznego protestu robotników Gdańska i został jednym z głównych ekspertów i doradców rodzącego się wówczas NSZZ „Solidarność”. W 1981 roku, na Pierwszym Krajowym Zjeździe „Solidarności” przewodniczył Komisji Programowej. Internowany po wprowadzeniu stanu wojennego, zwolniony w 1981 roku, został doradcą zdelegalizowanej wówczas „Solidarności” i blisko współpracował z Lechem Wałęsą, późniejszym laureatem pokojowej Nagrody Nobla i pierwszym prezydentem RP pochodzącym z wolnych i demokratycznych wyborów. Był aresztowany w 1983 r. przez ówczesne władze komunistyczne, które oskarżyły go o prowadzenie nielegalnej działalności politycznej. W latach 1987-89 przewodniczył Komisji Reform Politycznych Komitetu Obywatelskiego, która przygotowała koncepcje pokojowych przemian demokratycznych w Polsce.
Mimo zaabsorbowania polityką Bronisław Geremek nigdy nie zerwał więzi z warszawską Alma Mater. Jego wychowankowie cenią go za bezpośredniość i przyjacielski stosunek do nich. W środowiskach naukowych i studenckich Warszawy, Bronisława Geremka uważa się za człowieka łagodnego, ale bardzo stanowczego, który ponadto obdarzony jest bystrym dowcipem i doskonałą pamięcią.
Prof. Bronisław Geremek odegrał wybitną rolę w czasie obrad tzw. Okrągłego Stołu z władzami PRL w 1989 r, które doprowadziły do pierwszych od zakończenia II wojny światowej wolnych wyborów parlamentarnych w Polsce, a następnie do upadku reżimu komunistycznego.
Będąc od 1989 r. posłem na Sejm RP, prof. Geremek przewodniczył m.in. Sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych(1989-97), Komisji Konstytucyjnej (1989-91). Należał do założycieli Unii Demokratycznej (potem Unii Wolności) i był przewodniczącym klubu parlamentarnego tej partii 1990-97. Pełniąc te funkcje stał się orędownikiem uzyskania przez Polskę pełnego członkostwa w NATO i w Unii Europejskiej. Na forum parlamentarnym zarówno zwolennicy jak i oponenci prof. Bronisława Geremka są zgodni co do tego, że jest on świetnym i przekonywującym mówcą.
Bronisław Geremek został nagrodzony wieloma odznaczeniami i wyróżnieniami. Posiada m.in. Wielki Krzyż z Gwiazdą Orderu Zasługi RFN. Jest też oficerem Legii Honorowej Republiki Francuskiej. Został uhonorowany jednym z najwyższych polskich odznaczeń – Orderem Orła Białego.
W jednym z wywiadów Bronisław Geremek powiedział, że „historyk średniowiecza z natury rzeczy jest niewolnikiem własnego wyboru”. W jego przypadku – zarówno historyka jak i polityka – owo niewolnictwo wiąże się jednak z odpowiedzialnością za publiczne dobro dzisiejszej i przyszłej Polski i Europy.
Po czerwcowych wyborach do Sejmu RP i utworzeniu koalicji AWS-UW i powołaniem nowego rządu, dnia 31 października 1997 r. objął urząd Ministra Spraw Zagranicznych RP. Funkcję tę pełnił do czerwca 2000 r. Od 26 lipca 2000 roku do końca III kadencji, tj. do dnia 18 października 2001 prof. Bronisław Geremek pełnił funkcję przewodniczącego Sejmowej Komisji Prawa Europejskiego.
Bronisław Geremek wykłada w Kolegium Europejskim w Natolinie. Jest żonaty i ma dwóch synów.
W 2004 roku został posłem do Parlamentu Europejskiego. Startując w Okręgu nr 4 Warszawa zdobył 114.319 głosów! Był to drugi – po Jerzym Buzku – wynik w kraju.
– To wasz skarb narodowy – mówiła o nim sekretarz stanu USA Madeleine Albright.
