Niezwykłe tym razem Forum zorganizowało Stowarzyszenie Przedsiębiorców i Kupców Świdnickich. Gościem była bowiem także osoba niezwykła – publicysta Andrzej Szczypiorski, jeden z najwybitniejszych współczesnych pisarzy polskich. Forum odbyło się w Krzyżowej, co umożliwiło uczestnictwo dużej grupy wielbicieli Szczypiorskiego, w tym młodzieży.
„Bardzo serdecznie dziękuję za to zaproszenie. To dla mnie egzotyczna przygoda, dlatego że niesłychanie rzadko jeżdżę po własnym kraju. Im starszy jestem, tym mniej mam na to czasu… Powiem otwarcie, bez „bujania” – jestem wstrząśnięty tym, co tutaj widzę. Nie wyobrażałem sobie, że to tu tak wspaniale wygląda. Nie przyszło mi do głowy, że po zaledwie ośmiu latach to już jest normalny kraj…” – powiedział na początku gość.
Rozmawiano o tolerancji, zrozumieniu i wybaczaniu. Wiele pytań dotyczyło autentycznych przeżyć wojennych autora i tego, w jaki sposób zostały one później wykorzystane w powieściach. Andrzej Szczypiorski opowiadał o trudnych relacjach – zarówno wojennych, jak i powojennych – między Polakami, Żydami i Niemcami. Wychowany w warszawskiej dzielnicy, w której mieszkało wielu Żydów, w tym jego szkolnych kolegów, uczestnik Powstania Warszawskiego, więzień obozu w Sachenhausen – te między innymi przeżycia odcisnęły swoje piętno w jego książkach.
„Dzięki tym wszystkim przeżyciom nie dzielę ludzi według narodowości. Wiem, że są wspaniali Niemcy i Polacy, którzy są łajdakami. Są albo ludzie przyzwoici, albo nie”.
Pisanie autor traktował jak zawód, realizację wewnętrznej potrzeby, nie zaś specjalne posłannictwo czy misję. Tymczasem czytelnicy jego powieści uznawali za specjalne dzieła, niosące bardzo szczególne przesłania.
Wpis do księgi:
„Serdecznie dziękuję za zaproszenie. Przeżyłem bardzo piękne i bardzo pouczające zaskoczenie. Siedząc z dala od autentycznego świata w swojej warszawskiej jaskini nie miałem pojęcia, że tutaj, dzięki grupie rozumnych i aktywnych ludzi, kwitnie tak bujne życie umysłowe. To lepiej i pełniej Polsce służy, niżeli gadulstwo wielu stołecznych prominentów”.
Andrzej Szczypiorski nie zdążył skorzystać z kolejnego zaproszenia do uczestnictwa w obchodach 10-lecia SPiKŚ. Nie odebrał także przyznaje mu wówczas Nagrody Wiecznego Pióra 1990-200. Zmarł w 2000 roku.
Urodził się w 1928. Uczestnik Powstania Warszawskiego w szeregach AL, w latach 1944-1945 więzień Sachsenhausen-Oranienburg. W 1946-1947 studiował na Wydziale Konsularno-Dyplomatycznym Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. W 1948-1951 redaktor dziennika „Życie Warszawy”, w 1951-1956 kierownik literacki Teatru Śląskiego w Katowicach, w 1956-1958 radca ambasady PRL w Danii, w 1958-1964 redaktor Polskiego Radia w Warszawie, w 1965-1975 redaktor tygodnika Polityka, w 1971-1975 w redakcji miesięcznika Odra (Wrocław). W 1989-1991 senator RP.
Debiutował jako prozaik 1952 w Życiu Literackim. Autor powieści, m.in.: Za murami Sodomy (1963), Msza za miasto Arras (1971), Początek (1986), Noc, dzień i noc (1991). Inne utwory: Amerykańska whisky i inne opowiadania (1987), Z notatnika stanu wojennego (1983), reportaże, utwory dla dzieci i młodzieży, szkice Z daleka i bliska (1957).
Scenarzysta filmów m.in.: Czas przeszły L. Buczkowskiego (1961), Opętanie S. Lenartowicza (1973), Doktor Judym W. Haupego (1975).
